فهرست موضوعات
تاریخ 24 آبان 1402
- تب
- درد شکمی
- ترشحات از آلات تناسلی مردانه و زنانه
- درد همراه با ادرار
- درد همراه با رابطه جنسی
- تسلسل ادرار
- برقراری جنسی با فرد عفونی. معمولا فرد دارای عفونت از وجود عفونت کلامیدیا باخبر است و این اولین شاخص حضور بیماری است. تمامی افرادی که با فرد عفونی رابطه داشتهاند، باید تحت درمان قرار بگیرند تا از شیوع عفونت پیشگیری نماییم.
عوامل بروز کلامیدیا
باکتری کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) عامل بروز عفونت کلامیدیا است. عفونت به دو روش انتقال مییابد :
- از فردی به فرد دیگر و از طریق برقراری رابطه جنسی (دهانی، مقعدی یا از طریق واژن)
- از مادر به فرزند و از طریق عبور از بند ناف. کلامیدیا میتواند منجر به بروز بیماری هایی نظیر ذات الریه (pneumonia) یا عفونتهای جدی چشمی در نوزادان (newborn) و بخصوص در میان آن دسته از نوزادانی که در کشورهای در حال توسعه و از مادران دارای عفونت زاده شدهاند، شود.
علائم کلامیدیا
بسیاری از افراد مبتلا به کلامیدیا، هیچگونه علامتی نخواهند داشت. اگر با نشانهای مواجه شدید، احتمالا تا چند هفته بعد از بروز عفونت متوجه آن نخواهید شد. در دیگر افراد ممکن است چند ماه و تا زمانی که عفونت به دیگر اعضا سرایت نماید طول بکشد. عفونت کلامیدیا ممکن است در قسمتهای مختلفی چون ناحیه دستگاه تناسلی (واژن یا آلت مردی)، مقعد، گلو یا چشمان دیده شود.
نشانههای کلامیدیا در زنان
- افزایش ترشحات واژنی در نتیجه تورم رحم (دهانه رحم)
- احساس درد یا سوزش به هنگام ادرار
- وجود درد به هنگام برقراری رابطه جنسی و یا داشتن خونریزی بعد از رابطه جنسی
- وجود درد در بخش پایینی قسمت شکمی، بخصوص به هنگام برقراری رابطه جنسی
- خونریزی بین دورههای ماهیانه و یا دورههای قاعدهگی شدیدتر
- وجود درد، ترشحات یا خونریزی مقعدی
نشانههای کلامیدیا در مردان
- ترشحات کدر، سفید یا آبکی از دستگاه تناسلی
- احساس درد یا سوزش به هنگام ادرار
- وجود درد یا تورم در بیضهها
- وجود درد، ترشحات یا خونریزی مقعدی
نشانههای مشترک کلامیدیا در زنان و مردان
التهاب (قرمزی) چشم (که تحت عنوان آمال ملتحمه نامیده میشود) ناشی از ریختن اسپرم یا ترشحات واژنی عفونی به درون چشمان
تشخیص کلامیدیا
آزمایشات مختلفی وجود دارد که پزشکتان به منظور تشخیص کلامیدیا میتواند از آنها استفاده نماید. وی ممکن است از یک سواب برای گرفتن نمونه از مردان یا از دهانه رحم در زنان استفاده نماید و نمونه را برای تحلیل و بررسی به آزمایشگاه ارسال نماید. آزمایشات دیگری نیز وجود دارد که ادرار را به منظور بررسی وجود یا عدم وجود باکتری مورد مطالعه قرار میدهد.
درمان کلامیدیا
در صورتی که به کلامیدیا مبتلا هستید، پزشک شما ممکن است آنتیبیوتیکهای خوراکی مانند آزیترومایسین (زیتروماکس) یا داکسیسایکلین به شما تجویز کند. همچنین، پزشک ممکن است به منظور پیشگیری از عفونت دوباره و منتشر شدن بیماری به دیگران، به درمان همسر شما نیز توصیه کند. عفونت معمولاً در یک تا دو هفته پس از آغاز درمان پاکسازی میشود. حتی اگر احساس بهبود کردید، باید دوره آنتیبیوتیکهای خود را به طور کامل تکمیل کنید. زنانی که به کلامیدیا مبتلا هستند، ممکن است نیاز به بستری شدن، مصرف آنتیبیوتیکهای وریدی و داروهای ضد درد داشته باشند. افراد باید سه ماه پس از مصرف آنتیبیوتیک، مجدداً آزمایشهای لازم را انجام دهند تا از درمان عفونت اطمینان حاصل شود. این امر به دلیل اطمینان از درمان همسر یا همزن شما بسیار حائز اهمیت است. حتی اگر همسر شما نیز تحت درمان قرار گرفته باشد، آزمایش باید انجام شود. تا زمانی که از پاک شدن بدن خود اطمینان حاصل نکردهاید، باید از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید.
مشکلات کلامیدیا
- مشابه با تمامی دیگر انواع STIها، کلامیدیا نیز شما را در خطر ابتلا به انواع دیگر STIها من جمله HIV قرار میدهد.
- زن باردار میتواند کلامیدیا را به فرزندش که به دنیا نیامده منتقل نموده و این مساله میتواند ریه و چشمان او را تحت تاثیر قرار دهد.
- کلامیدیای درمان نشده میتواند منجر به مشکلات سلامتی دیگری چون موارد زیر شود :
مشکلات کلامیدیا در زنان
- بیماری التهاب لگنی (PID) یک نوع عفونت در رحم، تخمدان و لولههای فالوپ است که ممکن است باعث درد در لگن و کمر و همچنین تب شود. این بیماری میتواند منجر به درد مزمن در کمر و لگن و مشکلات مربوط به باروری یا امکان بارداری خارج از رحم شود. PID معمولاً با استفاده از آنتی بیوتیکها قابل درمان است.
- عفونت دهانه رحم ممکن است باعث التهاب لولههای فالوپ شود که این باعث ممانعت از انتقال تخمک از تخمدان به رحم میشود. در برخی موارد میتوان این مشکل را با جراحی رفع کرد.
- بارتولینیت، یک نوع التهاب غدد بارتولین، ممکن است باعث عفونت و مسدود شدن غدد تولیدکننده مخاط لزج زنانه شود و باعث ایجاد کیستهایی میشود که ممکن است در نهایت تبدیل به دملهای چرکی شوند. این آبسهها معمولاً با استفاده از آنتی بیوتیکها قابل درمان هستند.
مشکلات کلامیدیا در مردان
- التهاب اپیدیدیمیت: عفونت مجرای انتقال اسپرم به بیضهها که میتواند منجر به تب، درد و تورم کیسه بیضه شود.
- التهاب پیشابراه: تورم مجرای پیشاب (لوله ای که ادرار را از مثانه به سمت خارج از بدن منتقل مینماید).
- پروستات: عفونت غده پروستات که میتواند منجر به درد در حین یا پس از رابطه جنسی، تب و لرز، وجود درد به هنگام ادرار، و درد در قسمت پایین کمر شود.
- کلامیدیا به ندرت قدرت باروری مردان را از میان میبرد.
مشکلات کلامیدیا در زنان و مردان
آرتروز انفعالی: تورم مفاصل و در برخی افراد، مجرای پیشاب و چشمان (ورم ملتحمه). مسکنها میتوانند این علائم را کنترل نمایند.
پیشگیری از کلامیدیا
به منظور کاهش احتمال وقوع عفونت کلامیدیا:
- در هر مرتبه برقراری رابطه جنسی، به درستی از کاندوم استفاده نمایید.
- اگر حس میکنید به عفونت مبتلا شدهاید، از برقراری رابطه جنسی بپرهیزید و به دکتر مراجعه نمایید.
سوالات رایج
اگر دارای علائم کلامیدا هستید و یا در صورتیکه که فردی که با او رابطه داشتهاید، دارای بیماریهای مقاربتی است باید به منظور انجام آزمایش به پزشک خود مراجعه نمایید. زنان باردار در مراجعه اول قبل از تولد (پیش زادی) باید آزمایش بدهند.
زنان مسنتری که شریک روابط جنسیشان دارای بیماریهای مقاربتی شدیدتری است، باید هر ساله تحت بررسی قرار بگیرند.
معمولا منجر به نشانهای نشده و به آسانی قابل درمان است. با اینحال اگر سریع درمان نشود، میتواند به دیگر بخشهای بدن سرایت نموده و منجر به مسائل دراز مدت دیگری شود.
شواهدی وجود دارد که عدم درمان کلامیدیا در زنان باردار میتواند منجر به تولد پیش از موعد شود. نوزادانی که از مادران مبتلا به عفونت به دنیا میآیند ممکن است با عفونت چشمی یا مجاری تنفسی مواجه شوند. کلامیدیا یکی از عوامل اصلی التهابات ریوی و چشمی (چشمان صورتی) در نوزادان است.
معمولا کلامیدیا در میان زنان بیشتر از زنان تشخیص داده میشود.
خیر. کلامیدیا از طریق بوسیدن دهان به دهان منتقل نمیشود.
در اکثر موارد خیر. این بیماری در 50 درصد مردان و 80 درصد زنان دارای علامت نبوده و این بدان معناست که تنها از طریق ظاهر نمیتوان تشخیص داد که آیا فردی دارای عفونت است یا خیر. آزمایش دادن تنها روش برای حصول اطمینان است.
معمولا نتایج در کمتر از یک هفته به دست خواهند آمد.
پزشک در مواردی خاص ممکن است پیش از دریافت نتایج آزمایش برای تایید تشخیص، آنتی بیوتیکهایی تجویز نماید. این در مواردی است که نشانههای موجود، مشابه با مواردی است که نشان دهنده کلامیدیا هستند. حتی در مواردی که بیمار قویا مشکوک به کلامیدیا است، انجام آزمایش STI برای حصول اطمینان است. این مساله همچنین از ابتلا به STIهای دیگری که دارای نشانههای مشابه با کلامیدیا است، جلوگیری مینماید. معمولا به همسر افرادی که جواب آزمایش کلامیدیایشان مثبت بوده، توصیه میشود که دوره درمان را پیش از تایید نتایج آزمایش آغاز نمایند.
بله. ممکن است چندین مرتبه به کلامیدیا مبتلا شوید. اقدامات درمانی برای این عفونت شما را در مقابل مابقی عفونتها ایمن نمیکند؛ حتی اگر مبتلا به کلامیدیا بودهاید و اقدامات درمانی را طبق دستورات پزشک انجام داده باشید، باز هم در صورت انجام روابط مراقبت نشده جنسی با فرد دارای عفونت میتوانید مستعد بروز عفونت باشید.
بله. اسپرم، مایع واژنی و ترشحات غشاء مخاطی مقعد میتوانند حاوی باکتری باشند. اگر زوجی، رابطه جنسی مراقبت نشدهای را شروع کنند، انتقال باکتری از طریق واژن یا مقعد به دهان ممکن است. با این وجود بافتهای واژنی در مقایسه با دهان و گلو بسیار بیشتر مستعد بروز عفونت هستند و بنابراین، رابطه جنسی از طریق دهان در انتقال باکتری زیاد مرسوم نیست.
بله. اگر اسپرم فرد دارای عفونت به شکل محافظت نشدهای به غشاء مخاطی مقعد برسد، ممکن است عفونت از آن عبور نماید. همچنین ممکن است این انتقال عفونت در جهت دیگر صورت گیرد؛ یعنی عفونت از مقعد فرد دارای عفونت به دستگاه تناسلی شریکش انتقال یابد.
از آنجاییکه عفونت کلامیدیا هیچ نشانهای ندارد، مدت زمان ابتلا به این عفونت قابل تشخیص نبوده و آزمایشی که انجام میشود، از این قبیل اطلاعات را در اختیار شما قرار نخواهد داد.
معمولا در کل هیچ نشانهای نخواهد بود. اگر نشانهای باشد، در یک تا سه هفته این نشانهها افزایش پیدا خواهند کرد؛ البته ممکن است تا چند ماه نیز طول بکشد.
نشانهها با استفاده از آنتی بیوتیکها، آزیترومایسین یا داکسی سایکلین معمولا به سرعت فروکش خواهند نمود. دردی که در زمان تخلیه ادرار یا مدفوع حس میشود با گذشت یک هفته، درد لگن یا بیضه ممکن است دو هفته به طول بیانجامد و نامرتبیهای قاعدهگی در دوره بعدی برطرف خواهد شد.