فهرست موضوعات
تاریخ 25 آبان 1402
سرطان مثانه یک نوع سرطان است که در اعضای بالن شکل مثانه که ادرار را جمع‌آوری می‌کند، آغاز می‌شود. این نوع سرطان اغلب در سلول‌های پوشش داخلی مثانه شکل می‌گیرد و معمولاً در افراد بزرگسال مشاهده می‌شود، اگرچه ممکن است در هر سنی رخ دهد.
بسیاری از موارد سرطان مثانه در مرحله اولیه تشخیص داده می‌شوند، اما حتی در این صورت نیز احتمال عود وجود دارد. به همین دلیل، افراد مبتلا به سرطان مثانه بعد از درمان، ممکن است برای مدت‌های طولانی زیر نظر پزشک خود قرار بگیرند تا احتمال عود سرطان مثانه بررسی شود.
در صورتی که علائم یا نشانه‌هایی (که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد) مانند وجود خون در ادرار را دارید و اگر نگران هستید این علائم، نشانه‌های خطر ابتلا به سرطان مثانه هستند، به متخصص مراجعه نمایید. گزینه‌های درمانی برای سرطان مثانه بستگی به چند عامل از جمله نوع و مرحله سرطان، وضعیت کلی سلامتی و اولویت‌های درمان دارند. گزینه‌های پیش روی خود را با پزشک مورد بحث قرار خواهید داد تا بهترین درمان برای شما تعیین گردد. جهت کسب اطلاعات بیشتر درباره روش‌های درمان و کنترل سرطان مثانه و یا رزرو نوبت می‌توانید با ما از طریق شماره 02188343444 تماس حاصل نمایید.
انواع سرطان مثانه
گونه‌های مختلفی از سلول‌های مثانه می‌تواند سرطانی شود. نوع سلولی که سرطان مثانه از آن شروع شده است، نوع سرطان مثانه را تعیین می‌کند. درمان مناسب با توجه به نوع سرطان انتخاب می‌شود. انواع سرطان مثانه به شرح زیر است:
- کارسینوم اوروتلیال: کارسینوم اورتلیال که در گذشته کارسینوم سلول ترانزیشنال گفته می‌شد، از سلول‌های پوشش دهنده‌ی داخل مثانه شروع می‌شود. سلول‌های اوروتلیال هنگام پر شدن مثانه، منبسط و هنگام خالی بودن مثانه، منقبض می‌شوند. این نوع سلول‌ها داخل میزراه و حالب نیز وجود دارند، بنابراین امکان تشکیل تومور در این ناحیه‌ها نیز وجود دارد.
- کارسینوم سلول سنگفرشی: کارسینوم سلول سنگفرشی پی‌آمد تحریک مزمن مثانه، به دلایلی همچون عفونت یا استفاده‌ی درازمدت از سوند ادراری است. این نوع سرطان مثانه در نقاطی از جهان که نوع خاصی از عفونت انگلی (شیستوزمیازیس) علت شایع عفونت‌های مثانه است، درصد شیوع بالاتری دارد.
- آدنوکارسینوم: آدنوکارسینوم از سلول‌های تشکیل دهنده‌ی غدد ترشح کننده‌ی مخاط در مثانه شروع می‌شود.
در بعضی انواع سرطان مثانه بیشتر از یک نوع سلول درگیر می‌شود.
علائم
علائم و نشانه‌های سرطان مثانه ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- خون در ادرار (هماچوری): ممکن است ادرار به رنگ قرمز روشن یا به رنگ کولا باشد. یا ادرار رنگ طبیعی داشته باشد اما ممکن است در آزمایش میکروسکوپی ادرار، خون مشاهده شود.
- تکرر ادرار
- سوزش ادرار
- کمر درد
- درد لگن
دلایل
همیشه دلیل بروز سرطان مثانه مشخص نمی‌باشد. سرطان مثانه با سیگار کشیدن، عفونت‌های انگلی، پرتو درمانی و قرارگیری در معرض مواد شیمیایی مرتبط است. سرطان مثانه زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های مثانه شروع به رشد غیر عادی می‌کنند. این سلول‌ها به جای اینکه مانند گذشته رشد کرده و تقسیم شوند، دچار جهش‌هایی می‌شوند که باعث رشد خارج از کنترل و عدم مرگ آنها می‌گردد. این سلول‌های غیر عادی یک تومور را تشکیل می‌دهند.
عوامل خطر
عواملی که ممکن است باعث افزایش خطر سرطان مثانه شوند عبارتند از:
سیگار کشیدن
سیگار کشیدن ممکن است با تجمع مواد شیمیایی مضر در ادرار خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش دهد. این مواد شیمیایی مضر ممکن است به پوشش داخلی مثانه آسیب بزنند که می‌تواند خطر سرطان را افزایش دهد.
افزایش سن
سرطان مثانه می‌تواند در هر سنی رخ دهد اما در موارد نادری در افراد با سن کمتر از ۴۰ سال مشاهده می‌شود.
جنسیت مرد
احتمال ابتلا به سرطان مثانه در مردان بیشتر از زنان است.
قرارگیری در معرض برخی مواد شیمیایی
کلیه‌های شما نقش کلیدی در تصفیه مواد شیمیایی مضر از جریان خون و انتقال آنها به مثانه بازی می‌کنند. مواد شیمیایی مرتبط با خطر سرطان مثانه شامل آرسنیک و مواد شیمیایی مورد استفاده در تولید رنگ‌ها، لاستیک، چرم، منسوجات و محصولات رنگی می‌باشند.
درمان سرطان در گذشته
درمان با داروی ضد سرطان سیکلوفسفامید خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می‌دهد. در افرادی که در گذشته در اثر سرطان تحت پرتودرمانی در ناحیه لگن قرار گرفته باشند، خطر سرطان مثانه بیشتر است.
مصرف برخی داروهای دیابت
در افرادی که داروی دیابت پیوگلیتازون را برای بیشتر از یک سال مصرف کرده باشند، خطر ابتلا به سرطان مثانه افزایش می‌یابد.
التهاب مزمن مثانه
التهاب (سیستیت) یا عفونت‌های ادراری مزمن یا مکرر ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه سلول سنگفرشی را افزایش دهند.
سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان
اگر قبلاً سرطان مثانه داشته‌اید، احتمال ابتلای مجدد به آن بیشتر است. در صورتی که یک یا چند نفر از بستگانتان سابقه ابتلا به سرطان مثانه را داشته باشند، خطر ابتلا به این بیماری برای شما نیز بیشتر است، هرچند احتمال وقوع سرطان مثانه در بین اعضای خانواده نادر است.
آمادگی قبل از مراجعه به پزشک
مطالعه این بخش به شما کمک می‌کند تا برای مراجعه به پزشک آماده شوید و بدانید که باید انتظار چه اقداماتی را داشته باشید.
قبل از مراجعه به پزشک چه کارهایی را باید انجام دهم
- وقتی برای گرفتن وقت با مطب پزشک تماس می‌گیرید، سوال کنید که چه پرهیزهایی را باید قبل از مراجعه به پزشک رعایت کنید، مثلاً آیا لازم است که پرهیز غذایی داشته باشید یا خیر.
- تمام علائمی را که با آنها مواجه شده‌اید، حتی علائمی را که فکر می‌کنید ارتباطی به دلیل مراجعه به پزشک ندارد، یادداشت کنید.
- اطلاعات فردی مهم خود، از قبیل استرس‌های شدید یا تغییرات جدید زندگی را بنویسید.
- فهرستی از تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌های مصرفی را با ذکر دوز مصرف آنها تهیه کنید.
- بهتر است یکی از اعضاء خانواده یا دوستان خود را همراه ببرید، چون ممکن است نتوانید تمام اطلاعات ضروری را هنگام ویزیت به یاد بیاورید. بنابراین اگر یکی از نزدیکان همراه‌تان باشد، او می‌تواند مواردی را که فراموش کرده‌اید، به شما یادآوری کند.
- سوال‌هایی را که می‌خواهید از پزشک بپرسید، یادداشت کنید. همراه داشتن این فهرست کمک می‌کند که بیشترین استفاده را از جلسه‌ی کوتاه ویزیت ببرید. بعضی از سوال‌های مرتبط با سرطان مثانه عبارت است از:
- آیا من سرطان مثانه دارم یا این که عارضه‌ی دیگری باعث بروز علائم شده است؟
- سرطان در چه مرحله‌ای است؟
- چه آزمایش‌هایی را باید انجام دهم؟
- چه روش‌هایی برای درمان وجود دارد؟
- آیا روشی وجود دارد که سرطان مثانه را درمان کند؟
- عوارض احتمالی هر درمان کدام است؟
- به نظر شما کدام روش درمان از همه بهتر است؟
- آیا جایگزینی برای دارویی که برای من تجویز کرده‌اید، وجود دارد؟
- چه عامل‌هایی تعیین می‌کند که چه آزمایش‌های فالوآپی را باید از درمان انجام دهم؟
پزشک در جلسه‌ی معاینه چه اقداماتی را انجام می‌دهد
پزشک نیز سوالاتی را از شما می‌پرسد. اگر آمادگی پاسخ دادن به این سوالات را داشته باشید، در وقت صرفه‌جویی می‌شود و فرصت پیدا می‌کنید مواردی را که برایتان مبهم است، از پزشک بپرسید. احتمالاً با پرسش‌های زیر مواجه خواهید شد:
- اولین بار چه زمانی با علائم روبرو شدید؟
- علائم مستمر است یا هر از گاه بروز می‌یابد؟
- شدت علائم چقدر است؟
- فکر می‌کنید چه عامل‌هایی علائم را تخفیف می‌دهد؟
فکر می‌کنید چه عامل‌هایی علائم را تشدید می‌کند؟
تشخیص
آزمایش‌ها و روش‌های مورد استفاده برای تشخیص سرطان مثانه ممکن است شامل موارد زیر باشند:
سیستوسکوپی
در طول سیستوسکوپی، پزشک یک لوله باریک (سیتوسکوپ) را از میان مجرای ادرار وارد می‌کند و به پزشک اجازه می دهد تا داخل مجرای ادرار و مثانه را مشاهده کرده و معاینه نماید. بیمار معمولاً در حین سیستوسکوپی تحت بی‌حسی موضعی قرار می‌گیرد تا دردی احساس نکنید.
نمونه‌برداری
ممکن است در حین سیستوسکوپی پزشک یک ابزار مخصوص را از طریق اسکوپ عبور دهد و وارد مثانه کند تا یک نمونه سلولی را جهت آزمایش جمع‌آوری نماید. همچنین می‌توان از آن برای درمان سرطان مثانه استفاده کرد.
سیتولوژی ادرار
نمونه‌ی ادرار زیر یک میکروسکوپ تحلیل می‌شود تا احتمال وجود سلول‌های سرطانی در روشی به نام سیتولوژی ادرار کنترل شود.
آزمایش‌های تصویربرداری
آزمایش‌های تصویربرداری به پزشک اجازه می دهند تا ساختارهای مجرای ادرار را معاینه کند. در آزمایش‌هایی که برای مجرای ادرار انجام می‌شوند یک رنگ مورد استفاده قرار می‌گیرد که پیش از انجام آزمایش به داخل یک رگ تزریق می‌شود. در پیلوگرافی داخل وریدی از رنگ برای مشخص کردن کلیه‌ها، لوله‌های حالب و مثانه استفاده می‌گردد. سی تی اسکن به پزشک این امکان را می‌دهد تا مجرای ادرار و بافت‌های اطراف را بهتر ببیند.
مرحله‌بندی سرطان
پس از اینکه تایید شد که سرطان مثانه دارید، ممکن است پزشک آزمایش‌های اضافه‌ای را برای تعیین گستردگی (مرحله) سرطان تجویز کند:
- سی تی اسکن
- ام آر آی
- اسکن استخوان
- رادیوگرافی قفسه سینه
مراحل سرطان مثانه
مراحل سرطان مثانه عبارتند از:
- مرحله ۱: سرطان در این مرحله در پوشش داخلی مثانه رخ می‌دهد اما دیواره عضلانی مثانه را مورد حمله قرار نداده است.
- مرحله ۲: در این مرحله، سرطان به دیواره مثانه گسترش یافته است اما همچنان محدود به مثانه می‌باشد.
- مرحله ۳: سلول‌های سرطانی از دیواره مثانه به بافت‌های اطراف انتقال پیدا کرده‌اند.
- مرحله ۴: ممکن است تا این مرحله سلول‌های سرطانی تا غدد لنفاوی، اندام‌های دیگری مانند استخوان، کبد یا ریه‌ها انتقال یافته باشند.
درمان
روش‌های مختلفی برای درمان سرطان مثانه وجود دارد، پزشک معالج بهترین روش درمان را با توجه به عامل‌هایی مانند نوع، گرید و مرحله‌ی سرطان و با در نظر گرفتن وضعیت سلامت عمومی و ترجیح خود بیمار توصیه می‌کند. روش‌های مختلف درمان سرطان مثانه به شرح زیر است:
- جراحی: برداشتن بافت سرطانی
- شیمی‌درمانی مثانه (شیمی‌درمانی داخل مثانه): این روش برای درمان تومورهایی انجام می‌شود که محدود به پوشش داخلی مثانه هستند، اما ریسک عود کردن یا پیشرفته‌تر شدن آنها بالا است.
- بازسازی: جراح بعد از آن که مثانه را برداشت، راه جدیدی را برای خروج ادرار از بدن ایجاد می‌کند.
- شیمی درمانی کل بدن (شیمی درمانی سیستمی): شیمی درمانی سیستمی بعد از جراحی برداشتن مثانه، برای افزایش شانس درمان شدن بیمار یا در صورتی که امکان جراحی وجود نداشته باشد، از همان ابتدا به عنوان درمان اصلی انجام می‌شود.
- رادیوتراپی: رادیوتراپی یا پرتودرمانی برای تخریب سلول‌های سرطانی انجام می‌شود. چنانچه امکان انجام جراحی وجود نداشته باشید یا بیمار تمایلی به جراحی نداشته باشد، رادیوتراپی به عنوان درمان اصلی پیشنهاد می‌شود.
- ایمونوتراپی: ایمونوتراپی سیستم ایمنی بدن را برای مقابله با سلول‌های سرطانی موجود در مثانه یا کل بدن تحریک می‌کند.
ممکن است پزشک معالج ترکیبی از روش‌های فوق را پیشنهاد دهد.
جراحی سرطان مثانه
در این بخش به معرفی رویکردهای جراحی سرطان مثانه می‌پردازیم:
برداشتن تومور مثانه از طریق مجرای ادراری
در روش TURBT، جراح تومورهای سرطانی مثانه را که هنوز عضلات را درگیر نکرده‌اند، از طریق مجرای خروج ادرار (میزراه) خارج می‌کند. او یک حلقه‌ی سیمی کوچک از سیستوسکوپ عبور می‌دهد و وارد مثانه می‌شود. سپس جریان برق در سیم برقرار می‌شود تا سلول‌های سرطانی را بسوزاند یا از لیزر پرتوان برای تخریب سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. این عمل تحت بیهوشی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام می‌شود و هیچ برشی روی شکم ایجاد نمی‌شود. پزشکان گاهی اوقات پیشنهاد می‌دهند که تزریق یک داروی شیمی درمانی در قالب بخشی از TURBT انجام شود؛ این دارو سلول‌های سرطانی باقیمانده را از بین می‌برد و از عود سرطان جلوگیری می‌کند. دارو تقریباً یک ساعت در مثانه باقی می‌ماند و بعد تخلیه می‌شود.
سیستکتومی
جراحی سیستکتومی برای برداشتن تمام مثانه یا بخشی از آن انجام می‌شود. جراح در عمل سیستکتومی جزئی، فقط بخشی از مثانه را برمی‌دارد که حاوی تک تومور سرطانی است. صرفاً زمانی امکان انجام پارشال سیستکتومی وجود دارد که سرطان محدود به یک بخش از مثانه باشد و بتوان تومور را بدون آسیب زدن به عملکرد مثانه برداشت. در عمل سیستکتومی رادیکال، کل مثانه، بخشی از حالب و غدد لنفاوی مجاور برداشته می‌شود. سیستکتومی رادیکال در مردان معمولاً با برداشتن پروستات و کیسه‌های منی همراه است. چنانچه بیمار زن باشد، رحم، تخمدان‌ها و بخشی از واژن نیز در عمل سیستکتومی رادیکال برداشته می‌شود. سیستکتومی رادیکال را می‌توان از راه ایجاد یک برش روی پایین شکم انجام داد یا این که چند برش کوچک را به وسیله‌ی جراحی روباتیک ایجاد کرد. جراح در جراحی روباتیک نزدیک کنسول می‌نشیند و وسایل جراحی روباتیک را با کنترل‌های دستی در نهایت دقت حرکت می‌دهد. از عوارض سیستکتومی می‌توان به عفونت و خونریزی اشاره کرد. همچنین برداشتن پروستات و کیسه‌های منی در مردان می‌تواند به اختلال نعوظ منجر شود. البته جراح می‌تواند عصب‌های ضروری برای نعوظ را حفظ کند. برداشتن تخمدان بیمار زن نیز ناباروری و یائسگی زودرس را به دنبال دارد.
بازسازی مثانه جدید
جراح بعد از عمل سیستکتومی رادیکال، راه جدیدی را برای خروج ادرار از بدن ایجاد می‌کند. بازسازی مثانه‌ی جدید یک روش برای هدایت جریان ادرار به بیرون بدن است. جراح مخزن کروی شکلی را با استفاده از تکه‌ای از روده ایجاد می‌کند. این مخزن که غالباً با اصطلاح مثانه‌ی جدید از آن یاد می‌شود، داخل بدن قرار می‌گیرد و به میزراه متصل می‌شود. مثانه‌ی جدید در اکثر موارد به بیمار اجازه می‌دهد تا به روش معمولی ادرار کند. تعداد اندکی از بیماران دارای مثانه‌ی جدید در تخلیه کردن مثانه‌ی جدید به مشکل برمی‌خورند و مجبور می‌شوند که ادرار را هر از گاه با سوند از مثانه‌ی جدید تخلیه کنند.
مجرای ایلئوم
جراح لوله‌ای (مجرای ایلئوم) را با استفاده از تکه‌ای از روده ایجاد می‌کند تا ادرار راهی برای خروج به بیرون بدن پیدا کند. این لوله از حالب‌ها به بیرون بدن کشیده شده است و ادرار را از کلیه‌ها داخل کیسه‌ای به نام کیسه‌ی یوروستومی تخلیه می‌کند که بیمار آن را روی شکم می‌بندد.
مخزن نگهدارنده‌ی ادرار
جراح کیسه‌ی کوچکی (مخزن) را با استفاده از بخشی از روده ایجاد می‌کند، این مخزن داخل بدن قرار می‌گیرد و ادرار را نگه می‌دارد. بیمار می‌تواند ادرار جمع شده داخل مخزن را با استفاده از سوند از روی دریچه‌ای که روی شکم ایجاد شده است، چند بار در روز تخلیه کند.
شیمی درمانی
در روش شیمی درمانی از داروهای خاص برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. برای شیمی درمانی سرطان مثانه از ترکیبی از دو یا چند داروی شیمی درمانی استفاده می‌شود. بیمار داروهای شیمی درمانی را به روش‌های زیر دریافت می‌کند:
- از راه ورید بازویی (درون وریدی)
- از راه لوله‌ای که از میزراه مستقیماً وارد مثانه می‌شود. (درمان داخل مثانه)
شیمی درمانی معمولاً قبل از جراحی برداشتن مثانه انجام می‌شود تا شانس موفقیت درمان سرطان بیشتر شود. همچنین شیمی درمانی سلول‌های سرطانی را که بعد از جراحی در بدن باقی مانده است، از بین می‌برد. شیمی درمانی گاهی اوقات همراه با پرتودرمانی بر روی بیماران خاصی انجام می‌شود که امکان جراحی ندارند. شیمی درمانی داخل مثانه می‌تواند درمان اصلی سرطان مثانه‌ی سطحی باشد، در این حالت سلول‌های سرطانی فقط پوشش داخلی مثانه را درگیر کرده است و در بافت‌های عضلانی عمقی‌تر نفوذ نکرده است. ایمونوتراپی گاهی اوقات به عنوان درمان داخل مثانه‌ای برای سرطان سطحی مثانه تجویز می‌شود.
پرتو درمانی
پرتودرمانی برای سرطان مثانه معمولاً با استفاده از یک دستگاه که دور بدن حرکت می‌کند و پرتوهای انرژی را به نقاط مشخصی می‌تاباند، انجام می‌گیرد. پرتودرمانی را می‌توان پس از عمل جراحی به منظور کشتن سلول‌های سرطانی باقیمانده مورد استفاده قرار داد. گاهی اوقات این روش با شیمی‌درمانی و در صورتی که امکان انجام عمل جراحی نباشد، ترکیب می‌شود، هرچند بطور کلی این روش به عنوان آخرین راه حل توصیه می‌گردد.
ایمونوتراپی
ایمونوتراپی یا ایمنی درمانی یک روش درمانی است که از سیستم ایمنی بدن برای مقابله با سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. درمان ایمونوتراپی سرطان مثانه عموماً به صورت مستقیم درون مثانه انجام می‌شود و به عنوان درمان داخل مثانه‌ای شناخته می‌شود. یکی از داروهای ایمونوتراپی که برای درمان سرطان مثانه استفاده می‌شود، باسیلوس کالمت-گرین (BCG) است. این واکسن اصلاح شده برای محافظت در برابر سل استفاده می‌شود.
درمان دیگری که در ایمونوتراپی استفاده می‌شود، استفاده از اینترفرون‌ها است. اینترفرون‌ها پروتئین‌هایی هستند که توسط سیستم ایمنی بدن تولید می‌شوند تا در مقابله با عفونت‌ها کمک کنند. یک نوع خاص از اینترفرون به نام اینترفرون آلفا-2b (یا اینترون A) گاهی اوقات به ترکیب با BCG تجویز می‌شود.
آتزولیزوماب (تسنتریک) یک داروی ایمونوتراپی جدید است که برای سرطان مثانه‌ی متاستاتیک یا پیشرفته‌ی موضعی استفاده می‌شود. این دارو از طریق تزریق وریدی (IV) سیستم ایمنی بدن را تحریک می‌کند تا به تومور سرطانی حمله کند. محققین در حال بررسی مناسب بودن آتزولیزوماب به عنوان درمان اولیه برای بیماران مبتلا به سرطان مثانه هستند که نمی‌توانند شیمی درمانی را تحمل کنند یا به شیمی درمانی واکنش نشان داده‌اند.
بعد از درمان سرطان مثانه
ممکن است سرطان مثانه عود کند؛ به همین دلیل بیماران مبتلا به سرطان مثانه باید آزمایش‌های فالوآپ را تا چند سال بعد از درمان موفق انجام دهند. آزمایش‌های لازم و زمان انجام آنها به نوع سرطان مثانه، روش درمان و عامل‌های دیگر بستگی دارد. از پزشک معالجتان بخواهید که برنامه‌ی فالوآپ را برایتان تهیه کند. پزشکان معمولاً توصیه می‌کنند که آزمایش یا معاینه‌ی داخل میزراه و مثانه (سیستوسکوپی) در چند سال نخست بعد از درمان، هر سه تا شش ماه یک بار انجام شود. بعد از آن که بیمار چند سال تحت نظر بود و اثری از عود سرطان مشاهده نشد، معاینه‌ی سیستوسکوپی سالانه یک بار انجام می‌شود. ممکن است پزشک آزمایش‌های دیگری را در فواصل معین توصیه کند. بیماران مبتلا به سرطان‌های تهاجمی باید آزمایش‌ها را در فواصل کوتاه‌تری انجام دهند. چنانچه تهاجم سرطان کمتر باشد، می‌توان فاصله‌ی بین آزمایش‌ها را بیشتر کرد.
مدیریت سرطان و حممایت از بیماران سرطانی
زندگی کردن با نگرانی از عود سرطان مثانه این احساس را در بیمار به وجود می‌آورد، که گویی کنترلی بر آینده‌ی خود ندارد. هرچند هیچ راهی برای اطمینان از عدم بازگشت سرطان وجود ندارد، با بهره‌گیری از روش‌های مختلف می‌توانید استرس‌تان را مدیریت کنید. به تدریج خودتان راه‌تان را پیدا می‌کنید، اما تا آن زمان می‌توانید روش‌های زیر را امتحان کنید:
- در زمان‌های تعیین شده، برای انجام آزمایش‌های بعد از درمان به کلینیک مراجعه کنید. پس از اتمام درمان سرطان مثانه از پزشک معالجتان بخواهید که برنامه‌ی آزمایش‌های فالوآپ را به شما اعلام کند. طبیعی است که قبل از هر معاینه‌ی سیستوسکوپی فالوآپ مضطرب باشید؛ چون می‌ترسید مبادا سرطان برگشته باشد یا معاینه ناراحت کننده باشد. اما اجازه ندهید این اضطراب مانع پیگیری معاینات شود. سعی کنید روش‌هایی را برای مدیریت استرس پیدا کنید. افکار و احساسات خود را در دفترچه‌ی خاطرات‌تان بنویسید، با دوستانتان صحبت کنید یا از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن بهره بگیرید.
- از خودتان مراقبت کنید تا اگر سرطان عود کرد، برای مبارزه با آن آماده باشید. میوه و سبزیجات فراوان و غلات کامل میل کنید تا رژیم غذایی متعادل و سالمی داشته باشید. سعی کنید اکثر روزهای هفته حداقل 30 دقیقه ورزش کنید. به اندازه‌ی کافی بخوابید تا صبح‌ها با احساس کسالت از خواب بیدار نشوید.
- بازماندگان سرطان مثانه را پیدا کنید و با آنها درباره‌ی ترس‌های مشترکتان صحبت کنید.
پیشگیری
با اینکه هیچ روش تضمینی برای پیشگیری از سرطان مثانه وجود ندارد، اما می‌توانید اقداماتی را برای کمک به کاهش خطر ابتلا به آن انجام داد. برای مثال:
- سیگار نکشید: سیگار نکشیدن بدین معنی است که مواد شیمیایی سرطان‌زای موجود در سیگار در مثانه جمع نمی‌شوند.
- در مورد مواد شیمیایی محتاط باشید: اگر با مواد شیمیایی کار می‌کنید تمام دستورالعمل‌های ایمنی را برای پرهیز از قرار گرفتن در معرض آنها رعایت کنید.
- در طول روز آب بنوشید: نوشیدن مایعات بخصوص آب می‌تواند مواد سمی که ممکن است در ادرار تمرکز پیدا کنند را رقیق کرده و با سرعت بیشتری از مثانه خارج کند.
- میوه و سبزیجات مصرف کنید: یک رژیم غذایی سرشار از انواع میوه‌ها و سبزیجات مختلف را برای خود انتخاب نمایید.
