درمان بیماری سفلیس زنان و مردان (مشکل تناسلی عفونی مادرزادی و مسری)

سیفلیس یک عفونت باکتریایی ترپونما پالیدوم است که از طریق تماس مستقیم با یک زخم سیفلیسی بر روی پوست و درون غشای مخاطی منتقل می‌شود. زخم می‌تواند در مهبل (واژن)، مقعد، راست روده، لب‌ها و دهان ایجاد شود. به احتمال زیاد در طول رابطه جنسی دهانی، مقعدی یا واژینال انتشار می‌یابد. به ندرت از طریق بوسیدن قابل انتقال است. اولین علامت، زخم بدون درد در ناحیه تناسلی، ركتوم، دهان یا سطح پوست است. بعضی از افراد متوجه زخم نمی‌شوند، زیرا درد ندارند. سفلیس، به ویژه در مراحل اولیه، با آنتی بیوتیک قابل درمان است. این بیماری بدون درمان برطرف نخواهد شد. هر فردی که نگران وجود عفونت منتقله آمیزشی است، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه نماید.

علت سیفلیس

سیفلیس هنگامی رخ می‌دهد که ترپونما پالیدوم در طول رابطه جنسی از یک شخص به دیگری انتقال یابد. همچنین می‌تواند در طول بارداری از مادر به جنین یا در حین زایمان به نوزاد منتقل شود. این حالت سیفلیس مادرزادی نامیده می‌شود. این بیماری نمی‌تواند از طریق تماس مشترک با اشیا ماننددستگیره در و صندلی توالت منتقل گردد. افرادی که از لحاظ جنسی فعال هستند، در معرض خطر سفلیس قرار دارند. کسانی که در معرض بیشترین خطر قرار دارند عبارتند از:

 کسانی که رابطه جنسی محافظت نشده دارند

 کسانی که مبتلا به HIV هستند

علایم سفلیس در مردان و زنان

سیفلیس با سه مرحله و علائم مختلف مرتبط با هر مرحله طبقه بندی می‌شود. با این حال، در برخی موارد، ممکن است تا چندین سال علائم بالینی وجود نداشته باشد. مراحل مسری شامل اولیه، ثانویه و گاهی اوقات مرحلۀ اولیه نهفته است. سیفلیس ثالث مسری نیست، اما خطرناک‌ترین علائم را دارد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم

بسیاری از افراد نمی‌دانند که عفونت منتقله جنسی دارند. بهتر است پس از موارد زیر با یک پزشک صحبت کنید یا درخواست آزمایش بدهید:

• پس از داشتن رابطه جنسی محافظت نشده
• در صورتی که شریک جنسی جدید داشته‌اید
• اگر سیفلیس در شریک جنسی شما تشخیص داده شده است
• اگر علائم سیفلیس دارید

هر کسی که نگرانی دارد که ممکن است سیفیلیس داشته باشد باید در اسرع وقت با پزشک صحبت کند. درمان اولیه می‌تواند آن را معالجه کند.

روش‌های تشخیص سیفلیس تناسلی

اگر در مورد سیفلیس ناحیه تناسلی و روش‌های درمان آن سوالی دارید در این قسمت کلیک کنید.

پزشک یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و قبل از انجام آزمایش‌های بالینی برای تایید سیفلیس، در مورد سابقه جنسی بیمار سوال می‌پرسد. تست‌ها عبارتند از:

• آزمایش خون: این تست‌ها می‌توانند یک عفونت فعلی یا گذشته را تشخیص دهند، زیرا آنتی بادی‌های بیماری برای سال‌های متمادی وجود خواهند داشت.
• مایع بدن: مایع شانکر در مراحل اولیه یا ثانویه می‌تواند برای ارزیابی این بیماری استفاده شود.
• مایع مغزی نخاعی: این مایع ممکن است از طریق یک ضربه به ستون فقرات جمع آوری شده و مورد آزمایش قرار گیرد تا هرگونه تأثیر بر سیستم عصبی بررسی شود.

اگر سیفلیس تشخیص داده شود، همه شرکای جنسی باید از این بیماری مطلع و آزمایش شوند. خدمات محلی برای اطلاع دادن به شرکای جنسی در دسترس هستند تا در مورد احتمال بالقوه ابتلا به سیفلیس در آن‌ها، جهت انجام آزمایش و در صورت لزوم درمان، با آن‌ها گفتگو شود. پزشک شما همچنین آزمایش HIV را توصیه می‌کند.

بهترین راه‌های درمان بیماری عفونی سیفلیس

سیفلیس در مراحل اولیه با موفقیت درمان می‌شود. درمان اولیه با پنی سیلین مهم است، زیرا وجود طولانی مدت این بیماری در بدن می‌تواند منجر به عواقب مرگبار شود.

دارو

افرادی که دارای آلرژی به پنی سیلین هستند، گاهی می‌توانند در مراحل اولیه از داروهای جایگزین استفاده کنند. در طول دوره بارداری و در مراحل سوم، امکان درمان حساسیت به پنی سیلین برای افراد آلرژیک فراهم می‌شود. پس از زایمان، نوزادانی که در رحم با سیفیلیس آلوده شده‌اند، باید با داروهای آنتی بیوتیک درمان شوند. ممکن است سردرد، تب، تهوع و درد در روز اول درمان ایجاد شود. این وضعیت به عنوان واکنش جریش-هرکزایمر شناخته می‌شود، اما این موضوع نباید باعث قطع درمان شود.

تزریق

در مراحل ابتدایی، ثانویه یا نهایی، بیماران معمولاً تزریق عضلانی بنزاتین پنی سیلین G را دریافت می‌کنند. رویکرد درمانی بسته به علائم و زمانی که فرد در معرض بیماری قرار می‌گیرد، متفاوت است. برای سیفلیس ثالث، نیاز به تزریق‌های مکرر در فواصل زمانی هفتگی وجود دارد. در صورت سیفلیس اعصاب، تزریق پنی سیلین داخل وریدی هر 4 ساعت یک بار و به مدت 2 هفته ضروری است تا باکتری‌ها از سیستم عصبی مرکزی (CNS) حذف شوند. درمان عفونت می‌تواند از آسیب بیشتر به بدن جلوگیری کند و روابط جنسی را ایمن‌تر کند، اما نمی‌تواند آسیب‌های قبلی را که رخ داده است، برطرف کند.

راهکارهای پیشگیری از بیماری سلفیس

اقدامات پیشگیرانه برای کاهش خطر سیفیلیس عبارتند از:

• استفاده از کاندوم، گرچه این کار فقط در برابر زخم‌های تناسلی و نه کل بدن محافظت می‌کند
• استفاده از یک سد دندانی یا مربع پلاستیکی در طول رابطه جنسی دهانی
• اجتناب از به اشتراک گذاری اسباب بازی‌های جنسی
• اجتناب از الکل و مواد مخدری که به طور بالقوه منجر به رفتارهای جنسی پر خطر می‌شود
• یک بار ابتلا به سیفلیس به این معنی نیست که فرد در برابر آن ایمن می‌شود. هنگامی که این بیماری درمان می‌شود، دوباره می‌تواند رخ دهد.

چه زمان برای انجام رابطه جنسی بی خطر است؟

از تماس جنسی باید اجتناب شود تا زمانی که:

• تمام دوره درمان کامل شده است
• آزمایش خون تایید می‌کند که بیماری درمان شده است

ممکن است چند ماه طول بکشد تا آزمایشات خون برای سیفلیس به سطح مناسب برسند. این نتیجه، انجام درمان کافی را تأیید می‌کند.