فهرست موضوعات
اسپاسم مثانه حالتی است که در آن عضلات دیواره مثانه به طور ناگهانی و اغلب به شدت منقبض میشوند. این اتفاق بدون هیچ گونه هشداری رخ میدهد و غیرارادی اتفاق میافتد. این ممکن است به یک فشار شدید ناگهانی برای دفع ادرار منجر شود و بسته به نیروی انقباض حتی ممکن است منجر به دفع ادرار ناخواسته (بی اختیاری) شود. معمولاً تخلیه کامل مثانه وجود ندارد بلکه باعث نشت ادرار از مثانه میشود.
اسپاسم مثانه همچنین به عنوان مثانه بیش فعال (OAB) و بی اختیاری فوری (UUI) نیز شناخته میشود. به طور معمول به عنوان احساس گرفتگی یا احساس سوزش توصیف میشود و شدت آن میتواند متفاوت باشد. در موارد شدید، برخی از زنان حتی ممکن است آن را با درد مرتبط با زایمان مقایسه کنند. حتی در صورت عدم بی اختیاری، افرادی که دچار اسپاسم مثانه هستند معمولاً تکرر ادرار و ادرار شبانه (شب ادراری) را گزارش میکنند.
چندین گزینه درمانی برای اسپاسم مثانه وجود دارد اما انتخاب روش درمانی تا حد زیادی به علت اصلی آن بستگی دارد. درمان و کنترل اسپاسم مثانه اغلب شامل دارو، محدودیت رژیم غذایی، الکتروتراپی، بیوفیدبک و تمرینات کف لگن است.
چه عواملی باعث اسپاسم مثانه میشود؟
اسپاسم مثانه اساساً علامتی است که میتواند به دلیل هرگونه عفونت یا بیماری خاص ایجاد شود. با روند پیری، معمولاً ممکن است برخی از علائم اسپاسم مثانه را داشته باشید. 2 دلیل اصلی اسپاسم مثانه میتواند شامل موارد زیر باشد:
- عفونت دستگاه ادراری
- مثانه بیش فعال
به غیر از این 2 مورد دیگر، موارد دیگری نیز میتواند باعث اسپاسم مثانه شود:
- یبوست
- مشکل سنگ مثانه
- بزرگ شدن پروستات
- استفاده از سوند یا کاتتر ادراری
- مصرف بیش از حد کافئین یا الکل
- اختلال در عملکرد کلیه
- برخی از اختلالات عصبی شایع
- داروهای خاص، مانند بتانکول (اورکولین) و فوروزماید (لاسیکس)
- پیشرفت سن
- جراحی مثانه
- مصرف غذاهای خاص
- داروها
- دیابت
- آتروفی سیستم عضلانی (سندرم شادی دراگر)
- پروستاتکتومی
- اسکلروز چندگانه
- زایمان اخیر
- بی اختیاری فوری
علائم اسپاسم مثانه چیست؟
اسپاسم مثانه معمولاً دردناک است و درد میتواند از نظر ماهیت و شدت متفاوت باشد. این بیماری غالباً به عنوان درد گرفتگی یا سوزش توصیف میشود. بسته به موارد منفرد، درد میتواند بسیار شدید و ناتوان کننده باشد. ناراحتی یا درد را میتوان در پایین شکم یا ناحیه لگن که مثانه در آن قرار دارد احساس کرد. درد ممکن است در هنگام ادرار نیز رخ دهد و لزوماً پس از ادرار تسکین یا برطرف نمیشود.
یک علامت مشخص، نیاز فوری و شدید به دفع ادرار است. معمولاً آنقدر شدید و فشرده کننده است که فرد ممکن است بلافاصله هر کار دیگری را برای ادرار کنار بگذارد. این نتیجه اسپاسم است و بسته به شدت اسپاسم نیز ممکن است منجر به دفع ادرار غیر ارادی (بی اختیاری) شود. ادرار شبانه (شب ادراری) یکی دیگر از علائم رایج در اسپاسم مثانه است.
اسپاسم مثانه چه مدت میتواند ادامه یابد؟
این یک بیماری مزمن است که شامل درد و فشار در مثانه است و میتواند بیش از 6 هفته با برخی علائم رایج دستگاه ادراری ادامه داشته باشد. از این رو، برای درمان آن نیاز به صبر دارید تا در طولانی مدت با این مسئله کنار بیایید و با انجام ورزش بدن را سالم و سلامت نگه دارید و غذاهایی را مصرف کنید که درد شما را افزایش نمیدهد.
عوارض ناشی از اسپاسم مثانه
در حالی که فردی دچار درد اسپاسم مثانه است، با افزایش دفعات ادرار، با عوارض شایع مانند موارد زیر روبرو میشود:
- مشکل در خوابیدن
- عدم اعتماد به نفس
- افسردگی
- اختلال عاطفی که فرد با آن روبرو است
درمان اسپاسم مثانه
اگر دچار اسپاسم مثانه هستید، لازم است که به پزشک مراجعه کنید. هرچه زودتر علت را مشخص کنید، به آرامش شما نزدیکتر میشود. درمان اسپاسم مثانه برای همه یک نوع نیست. بسته به علت ایجاد اسپاسم و شدت آن، تعدادی گزینه وجود دارد.
دارو
همانطور که پزشک تجویز کرده و باعث کاهش اسپاسم دردناک مثانه میشود، انواع مختلفی از داروها میتوانند درمان کننده اسپاسم مثانه باشند. پزشک برخی از داروهای اسپاسم مثانه را که به عنوان داروهای ضد موسکارینی یا داروهای مسدود کننده شناخته میشوند را توصیه میکند. برخی از نمونههای اسپاسم عضله مثانه ضد موسکارینی عبارتند از:
- داریفناسین (انابلکس )
- اکسی بوتینین کلراید (دیتروپان)
- اکسی بوتینین برای طولانی مدت (Ditropan XL)
- سولیسین سولیفناسین (VESIcare)
- تولترودین (دیترول)
- مربوط به تولترودین (Detrol LA)
- تروسپیوم کلراید (Sanctura)
جدا از این، ما می توانیم درمان اسپاسم مثانه را در دستههای زیر طبقه بندی کنیم:
درمانهای خانگی
علائم اسپاسم مثانه را میتوانید با روشهای زیر در خانه کنترل کنید:
- ورزش کگل: سعی کنید تمرینات کف لگن را انجام دهید که به تخلیه راحت تر مثانه کمک میکند. میتوانید تکنیکهای مناسب انجام این ورزش لگنی را توسط برخی از متخصصان یا توسط خود پزشک بیاموزید. با یادگیری تکنیکهای این ورزش، تا حد زیادی میتوانید ادرار خود را کنترل یا از نشت ادرار جلوگیری کنید.
- اصلاح شیوه زندگی: با انجام برخی از اصلاحات در زندگی روزمره میتوانید به راحتی اسپاسم دردناک مثانه را درمان کنید. شما میتوانید برخی از غذاهای پر ویتامین C یا غذاهای مرکبات را مصرف کنید که ممکن است در هنگام مقابله با اسپاسم مفید باشند.
- از مصرف کافئین و الکل خودداری کنید: باید از الکل و محصولات غنی از کافئین اجتناب کنید زیرا تمایل بیشتری به دفع ادرار در شما ایجاد میکند.
- حفظ وزن سالم: با مراقبت از وزن، خود را در وضعیت پایدار نگه دارید. اگر فکر میکنید در حال افزایش وزن هستید ورزش کنید.
- سیگار نکشید: نباید سیگار بکشید یا از کشیدن سیگار خودداری کنید زیرا باعث فشار آمدن روی مثانه میشود.
- استرس خود را کاهش دهید: شما نباید استرس زیادی داشته باشید و سعی کنید مراقبه کنید زیرا مدیتیشن به عنوان داروی خوبی برای اسپاسم مثانه در نظر گرفته میشود و یا برای کاهش سطح استرس به شرح زیر برخی از کارهای ساده را دنبال کنید:
- خواب و استراحت کافی داشته باشید.
- به صورت منظم ورزش کنید.
- مراقبه انجام دهید.
- با خواندن کتاب یا فعالیتی خود را درگیر یک سرگرمی کنید.
برخی از درمانهای پزشکی حرفهای
اگر درمانهای خانگی به شما کمک نکردند از موارد زیر استفاده کنید:
- جمع آوری ادرار: در صورت وجود عفونت ادراری یا سرطان مثانه که توسط پزشک مشاهده شده است، ممکن است نیاز به تست ادرار داشته باشید. برای این منظور، معاینه روتین ادرار توسط پزشک توصیه میشود که برای آن نمونه ادرار گرفته میشود.
- داروی اسپاسم مثانه: پزشک ممکن است برخی از داروها را برای درمان تجویز کند.
- تزریق دارو: برای مقابله با فعالیت بیش از حد مثانه، پزشک همچنین ممکن است برخی از تزریقات پزشکی را برای بهبود اسپاسم ناشی از مثانه تجویز کند. تزریق با استفاده از دوربین کوچکی مستقیماً به دیواره عضلانی و با کمک کاتتر در داخل مثانه انجام می شود.
- TENS – تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست، پالسهای ملایمی را از طریق پوست به مثانه میفرستد تا جریان خون را افزایش دهد و عضلات مثانه را قویتر کند، در نتیجه اسپاسم کاهش مییابد.
- طب سوزنی – نشان داده شده است که برخی از روشهای خاص طب سوزنی مثانه باعث کاهش انقباضات عضلانی مثانه میشوند.
- بیوفیدبک – روشی است که ذهن را آموزش می هد که چگونه عملکردهای بدنی را که به طور معمول خودکار هستند کنترل کند.